Το δίκιο του εργάτη

Την περασμένη Πέμπτη η θέληση του εργοδότη έγινε απόφαση του δικαστηρίου. Οι ποινές 12μηνης φυλάκισης, με αναστολή, στον αντιπρόεδρο και σε μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Μετάλλου, για την κατηγορία της ‘παράνομης βίας’, παρά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας πρότεινε την αθώωσή τους, στην ουσία αποκρυσταλλώνουν την επιδίωξη άρσης τού δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι των εργαζομένων και αποτελούν άλλο ένα δείγμα της λειτουργίας του αστικού δικαίου και του νόμου. Έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης η θέληση του καπιταλιστή, αντικειμενικά καθορισμένη από τη θέση του στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, είναι κυρίαρχη. Σε αυτή τη θέληση και αυτό το δίκαιο η εργατική τάξη και η πρωτοπορία της έχει να αντιτάξει το δίκιο του εργάτη, που σε αντίθεση με το δίκιο του καπιταλιστή εκφράζει το καθολικό δίκιο, το δίκιο της αταξικής κοινωνίας του μέλλοντος.

Μορφή, περιεχόμενο, και η περίπτωση του Χονγκ Κονγκ

Το σχεδιάκι αυτό -υποστηρικτικό του αντιδραστικού Occupy Central, ή αλλιώς της ‘επανάστασης της ομπρέλας’, ενάντια στον ‘ολοκληρωτισμό’ της ΛΔΚ- μπορεί να διαβαστεί και αλλιώς: Όταν έβρεχε αληθινές επαναστατικές ιδέες οι πολύχρωμες ‘επαναστάσεις’ και τα ‘κινήματα’ κρατούσαν ομπρέλα.

Σε αυτή την ανάρτηση θα αποπειραθούμε να περιγράψουμε εν συντομία το νομικο-πολιτικό σύστημα της Ειδικής Διοικητικής Περιοχής του Χονγκ Κονγκ που ανήκει στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ώστε να προσανατολιστούμε σε ό,τι αφορά την ανεδαφικότητα των αιτημάτων του νέου εγχειρήματος πολιτικής αποσταθεροποίησης και αλλαγής καθεστώτων των ΗΠΑ. Η αποπροσανατολιστική παρουσίαση του Occupy Central από τα δυτικά ΜΜΕ παραπέμπει -σύμφωνα με την προσφιλή τακτική- στην ύπαρξη ενός ανελεύθερου, τυραννικού, δικτατορικού καθεστώτος στην Κίνα, το οποίο απαγορεύει τις δημοκρατικές διαδικασίες στην περιοχή του Χονγκ Κονγκ. Από την άλλη έχουμε και την επιδερμική ανάλυση των οπορτουνιστών η οποία μιλάει για τη σημασία του Occupy Central ως αντίστασης κατά του νεοφιλελευθερισμού. Ας δούμε με ποιο τρόπο και οι δύο αυτές προσεγγίσεις είναι διαστρεβλωτικές της πραγματικότητας, καθώς αποσιωπούν σημαντικά στοιχεία της προκειμένου να αποπροσανατολίσουν από την πολιτική αποσταθεροποίησης στο κατώφλι ενός ακόμη ανταγωνιστή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Ταξικός πόλεμος και κόκκινα μετερίζια

Το Δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας αποφάσισε ότι δεν θα στείλει κανένα στοιχείο και φάκελο εργαζομένου για έλεγχο, για να μη διευκολύνει το στόχο της κυβέρνησης για απολύσεις. Η Πάτρα, όπως και το Χαϊδάρι, η Πετρούπολη και η Ικαρία, τα κόκκινα μετερίζια, αποτελούν ήδη οχυρωμένες θέσεις μάχης για το εργατικό κίνημα, οχυρωμένες βάσεις για την ανασυγκρότηση και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Εμείς διαλέξαμε το μετερίζι μας είπε εχθές ο κομμουνιστής δήμαρχος Πατρέων. Και από το μετερίζι αυτό οι κομμουνιστές δείχνουν ξεκάθαρα το ρόλο τους ως ασπίδα της εργατικής τάξης, ακόμα και μέσα στις δυσκολίες και τα εμπόδια που μπαίνουν από τους εχθρικούς αστικούς θεσμούς[1] -και οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης είναι τέτοιοι.

Για τη σχέση του Κομμουνιστικού Κόμματος με τη διανόηση

της Ελένης Μπέλλου

Αναδημοσίευση από ΚΟΜΕΠ

Τεύχος: 2010 Τεύχος 3

Επιστημονικότητα και ταξικότητα του ΚΚ

 Στην εποχή των Μαρξ-Ένγκελς πραγματοποιήθηκε η συνένωση της επαναστατικής θεωρίας με τον ταξικό αγώνα που εκφραζόταν από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης. Μέσω αυτής της συνένωσης προέκυψε η ανώτερη μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης, η πολιτική οργάνωση που συνένωσε Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς, Πολωνούς κ.ά. εργάτες στην «Ένωση των Κομμουνιστών», με Πρόγραμμά τους το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» (1848). Μετά από μιάμιση περίπου δεκαετία, η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης σε διεθνικό και εθνικό επίπεδο πήρε τη μορφή της Α΄ Διεθνούς (Διεθνούς Ένωσης των Εργατών) το 1864, ενώ μετά τη διάλυσή της, το 1876, διαμορφώθηκαν κόμματα σε εθνικό επίπεδο και η Β΄ (Σοσιαλδημοκρατική) Διεθνής.

Χρήσης γης και ταξικότητα του νόμου

Σε αυτή την ανάρτηση θα ασχοληθούμε με την ταξικότητα του νόμου (και του κρατικού μηχανισμού γενικότερα) και τη χρήση γης. Αφορμή για αυτή την ανάλυση αποτελεί το σχέδιο νόμου για την ‘Οριοθέτηση, Διαχείριση και Προστασία Αιγιαλού και Παραλίας’ καθώς και μια σειρά άρτι ψηφισθέντων νόμων που αφορούν τη χρήση γης, όπως το νομοσχέδιο για τη ‘Χωροταξική και Πολεοδομική Μεταρρύθμιση-Βιώσιμη Ανάπτυξη’ και το άμεσα συνδεδεμένο με αυτό ‘Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής’. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τα αδιέξοδα της ‘κριτικής’ θεώρησης του δικαίου που επιχειρεί να αναλύσει τη νομοθεσία της ‘μνημονιακής περιόδου’ με όρους ‘έκτακτης ανάγκης’ ως εμπίπτουσα σε μία ‘παρεκκλίνουσα’ μορφή κανόνων δικαίου. Ισχυριζόμαστε πως πρόκειται για μια εξίσου φορμαλιστική ανάλυση η οποία, ακριβώς επειδή μένει στο επίπεδο της μορφής του δικαίου χωρίς να εμβαθύνει στις κοινωνικές συνθήκες που καθορίζουν αυτή τη μορφή, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στο εργατικό κίνημα.

Άνθρωποι ή μηχανές;

Σήμερα που το σύστημα υγείας βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, που οι ασθενείς έχουν πάψει πλέον να αντιμετωπίζονται ως ασθενείς, που τα νοσοκομεία έχουν πάψει πλέον να λογίζονται ως τέτοια, αλλά ως μαγαζιά που οφείλουν να έχουν κέρδη έχει πολύ μεγάλη σημασία, για να κατανοήσουμε αυτή την αποκρουστική πραγματικότητα, να αναζητήσουμε κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και πέρα από τα πρόσωπα, υπουργούς κτλ( οι οποίοι φυσικά και έχουν ευθύνες) τις πραγματικές αιτίες που δημιουργούν την σημερινή κατάσταση στον χώρο της υγείας έτσι όπως την βιώνουμε σήμερα.

Πίσω από τους υπεύθυνους αυτής της πραγματικότητας που επικρατεί στον χώρο της υγείας, πίσω από τα πρόσωπα, πίσω από τις θλιβερές αυτές πολιτικές που ακολουθούν ,βρίσκεται ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα το οποίο δεν αναγνωρίζει τον άνθρωπο ως άνθρωπο δεν αναγνωρίζει την αρρώστια ως τέτοια. Το μόνο που βλέπει είναι κέρδη και ζημίες χρήματα που κερδίζει και που χάνει και τίποτα παραπέρα.

Οι απαντήσεις έχουν ήδη δοθεί...

Η «ουκρανική» παράκρουση του οπορτουνισμού και το ΚΚΕ

Ριζοσπάστης, Κυριακή 9 Μάρτη 2014

Κάθε «καρυδιάς» οπορτουνιστές ενοχλήθηκαν τις τελευταίες μέρες από την κρυστάλλινη και αντικειμενική προσέγγιση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Επιδόθηκαν, λοιπόν, σε μια εκλεκτική και συχνά διαστρεβλωτική κριτική των θέσεων του ΚΚΕ, σχετικά με τις ουκρανικές εξελίξεις, επιδιώκοντας, ταυτόχρονα, να αποσιωπήσουν τις απαράδεκτες επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ίδιο ζήτημα.