Ταξικός πόλεμος και κόκκινα μετερίζια

Το Δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας αποφάσισε ότι δεν θα στείλει κανένα στοιχείο και φάκελο εργαζομένου για έλεγχο, για να μη διευκολύνει το στόχο της κυβέρνησης για απολύσεις. Η Πάτρα, όπως και το Χαϊδάρι, η Πετρούπολη και η Ικαρία, τα κόκκινα μετερίζια, αποτελούν ήδη οχυρωμένες θέσεις μάχης για το εργατικό κίνημα, οχυρωμένες βάσεις για την ανασυγκρότηση και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Εμείς διαλέξαμε το μετερίζι μας είπε εχθές ο κομμουνιστής δήμαρχος Πατρέων. Και από το μετερίζι αυτό οι κομμουνιστές δείχνουν ξεκάθαρα το ρόλο τους ως ασπίδα της εργατικής τάξης, ακόμα και μέσα στις δυσκολίες και τα εμπόδια που μπαίνουν από τους εχθρικούς αστικούς θεσμούς[1] -και οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης είναι τέτοιοι.

Θεωρία και Πράξη

Η κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού βασίζεται στη σύλληψη της ενότητας μεταξύ θεωρίας και πράξης. Το κομμουνιστικό κόμμα χαρακτηρίζεται από την επιστημονικότητα και την ταξικότητα της ανάλυσής του, με άλλα λόγια, από την συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης με κριτήρια ταξικά. Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από την διαλεκτική ανάλυση της ιστορίας και των συγκεκριμένων κοινωνικών συνθηκών υπό το πρίσμα της ταξικής πάλης, εφαρμόζονται στην πράξη από την πρωτοπορία της εργατικής τάξης στην χάραξη της πολιτικής του εργατικού κινήματος. Παραθέτουμε σε αυτή την ανάρτηση ως παράδειγμα αυτής της διαλεκτικής ενότητας, τη θεωρητική παρέμβαση του Πέτρου Αλέπη στο Ριζοσπάστη σχετικά με τον ρόλο του κομμουνιστή δημοτικού συμβούλου, συνοδευόμενη από την επιβεβαίωση της θεωρητικής αυτής ανάλυσης από τις ίδιες τις παρεμβάσεις των εκλεγμένων αντιπροσώπων της Λαϊκής Συσπείρωσης Κεντρικής Μακεδονίας, σε μια περιοχή όπου τα λαϊκά στρώματα, αποπροσανατολισμένα από τις ρητορείες των ‘κινημάτων’  έπεσαν στην παγίδα της αστικής τάξης και έμειναν εγκλωβισμένα σε ψευδο-διλήμματα.