Ταξικός πόλεμος και κόκκινα μετερίζια

Το Δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας αποφάσισε ότι δεν θα στείλει κανένα στοιχείο και φάκελο εργαζομένου για έλεγχο, για να μη διευκολύνει το στόχο της κυβέρνησης για απολύσεις. Η Πάτρα, όπως και το Χαϊδάρι, η Πετρούπολη και η Ικαρία, τα κόκκινα μετερίζια, αποτελούν ήδη οχυρωμένες θέσεις μάχης για το εργατικό κίνημα, οχυρωμένες βάσεις για την ανασυγκρότηση και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Εμείς διαλέξαμε το μετερίζι μας είπε εχθές ο κομμουνιστής δήμαρχος Πατρέων. Και από το μετερίζι αυτό οι κομμουνιστές δείχνουν ξεκάθαρα το ρόλο τους ως ασπίδα της εργατικής τάξης, ακόμα και μέσα στις δυσκολίες και τα εμπόδια που μπαίνουν από τους εχθρικούς αστικούς θεσμούς[1] -και οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης είναι τέτοιοι.

Για τη σχέση του Κομμουνιστικού Κόμματος με τη διανόηση

της Ελένης Μπέλλου

Αναδημοσίευση από ΚΟΜΕΠ

Τεύχος: 2010 Τεύχος 3

Επιστημονικότητα και ταξικότητα του ΚΚ

 Στην εποχή των Μαρξ-Ένγκελς πραγματοποιήθηκε η συνένωση της επαναστατικής θεωρίας με τον ταξικό αγώνα που εκφραζόταν από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης. Μέσω αυτής της συνένωσης προέκυψε η ανώτερη μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης, η πολιτική οργάνωση που συνένωσε Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς, Πολωνούς κ.ά. εργάτες στην «Ένωση των Κομμουνιστών», με Πρόγραμμά τους το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» (1848). Μετά από μιάμιση περίπου δεκαετία, η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης σε διεθνικό και εθνικό επίπεδο πήρε τη μορφή της Α΄ Διεθνούς (Διεθνούς Ένωσης των Εργατών) το 1864, ενώ μετά τη διάλυσή της, το 1876, διαμορφώθηκαν κόμματα σε εθνικό επίπεδο και η Β΄ (Σοσιαλδημοκρατική) Διεθνής.

Χρήσης γης και ταξικότητα του νόμου

Σε αυτή την ανάρτηση θα ασχοληθούμε με την ταξικότητα του νόμου (και του κρατικού μηχανισμού γενικότερα) και τη χρήση γης. Αφορμή για αυτή την ανάλυση αποτελεί το σχέδιο νόμου για την ‘Οριοθέτηση, Διαχείριση και Προστασία Αιγιαλού και Παραλίας’ καθώς και μια σειρά άρτι ψηφισθέντων νόμων που αφορούν τη χρήση γης, όπως το νομοσχέδιο για τη ‘Χωροταξική και Πολεοδομική Μεταρρύθμιση-Βιώσιμη Ανάπτυξη’ και το άμεσα συνδεδεμένο με αυτό ‘Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής’. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τα αδιέξοδα της ‘κριτικής’ θεώρησης του δικαίου που επιχειρεί να αναλύσει τη νομοθεσία της ‘μνημονιακής περιόδου’ με όρους ‘έκτακτης ανάγκης’ ως εμπίπτουσα σε μία ‘παρεκκλίνουσα’ μορφή κανόνων δικαίου. Ισχυριζόμαστε πως πρόκειται για μια εξίσου φορμαλιστική ανάλυση η οποία, ακριβώς επειδή μένει στο επίπεδο της μορφής του δικαίου χωρίς να εμβαθύνει στις κοινωνικές συνθήκες που καθορίζουν αυτή τη μορφή, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στο εργατικό κίνημα.

Άνθρωποι ή μηχανές;

Σήμερα που το σύστημα υγείας βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, που οι ασθενείς έχουν πάψει πλέον να αντιμετωπίζονται ως ασθενείς, που τα νοσοκομεία έχουν πάψει πλέον να λογίζονται ως τέτοια, αλλά ως μαγαζιά που οφείλουν να έχουν κέρδη έχει πολύ μεγάλη σημασία, για να κατανοήσουμε αυτή την αποκρουστική πραγματικότητα, να αναζητήσουμε κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και πέρα από τα πρόσωπα, υπουργούς κτλ( οι οποίοι φυσικά και έχουν ευθύνες) τις πραγματικές αιτίες που δημιουργούν την σημερινή κατάσταση στον χώρο της υγείας έτσι όπως την βιώνουμε σήμερα.

Πίσω από τους υπεύθυνους αυτής της πραγματικότητας που επικρατεί στον χώρο της υγείας, πίσω από τα πρόσωπα, πίσω από τις θλιβερές αυτές πολιτικές που ακολουθούν ,βρίσκεται ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα το οποίο δεν αναγνωρίζει τον άνθρωπο ως άνθρωπο δεν αναγνωρίζει την αρρώστια ως τέτοια. Το μόνο που βλέπει είναι κέρδη και ζημίες χρήματα που κερδίζει και που χάνει και τίποτα παραπέρα.

Οι απαντήσεις έχουν ήδη δοθεί...

Η «ουκρανική» παράκρουση του οπορτουνισμού και το ΚΚΕ

Ριζοσπάστης, Κυριακή 9 Μάρτη 2014

Κάθε «καρυδιάς» οπορτουνιστές ενοχλήθηκαν τις τελευταίες μέρες από την κρυστάλλινη και αντικειμενική προσέγγιση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Επιδόθηκαν, λοιπόν, σε μια εκλεκτική και συχνά διαστρεβλωτική κριτική των θέσεων του ΚΚΕ, σχετικά με τις ουκρανικές εξελίξεις, επιδιώκοντας, ταυτόχρονα, να αποσιωπήσουν τις απαράδεκτες επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ίδιο ζήτημα.

ΜΙΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: «ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ» Ή ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ-ΥΛΙΣΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ;

Τεύχος: 2013 Τεύχος 1

της Ελένης Μπέλλου

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Τον περασμένο Νοέμβρη συμπληρώθηκαν 95 χρόνια από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία το 1917. Στις 30 Νοέμβρη έγινε διάλεξη εκ μέρους της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης (στο Ρέθυμνο) στο πλαίσιο ώρας διδασκαλίας του κ. Ι. Μαραγκού στο μάθημα με βασική βιβλιογραφία: «Τα οικονομικά της μετάβασης, Θεραπεία Σοκ ή Ηπια Προσαρμογή στα Πέντε Εναλλακτικά Μοντέλα Μετάβασης στην Οικονομία της Αγοράς» (εκδ. Αθ. Σταμούλης, 2007), που έχει συγγράψει με τον κ. Αρ. Μπιτζενή.

Παρά την αντίθεσή μας με τη θεωρητική και μεθοδολογική προσέγγιση των κυρίων Ι. Μαραγκού και Αρ. Μπιτζενή στην εξήγηση του χαρακτήρα της «μετάβασης» και επομένως στην αναζήτηση της πιο αποτελεσματικής πολιτικής για τη σταθεροποίησή της, για την πιο «ομαλή» και «εύρυθμη» ένταξη και λειτουργία των νέων καπιταλιστικών οικονομιών, της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, θα ευχαριστήσουμε κι από αυτή τη σελίδα τον καθηγητή κ. Μαραγκό που μας διέθεσε τη διδακτική του ώρα, που ως ερευνητής και διδάσκων «Οικονομικές Επιστήμες» δέχτηκε την αντιπαράθεση.

Εχει κλείσει ήδη μια 20ετία από την κορύφωση της διαδικασίας νίκης της αντεπανάστασης στη Ρωσία, την επιστροφή της στον καπιταλισμό. Σε αυτή την 20ετία, μετά τις πολύ μεγάλες καταστροφές στις παραγωγικές δυνάμεις που επέφερε η αντεπανάσταση, σταδιακά επήλθε η σταθεροποίηση και στη συνέχεια ορισμένη καπιταλιστική ανάπτυξη.

Ετσι, από τη σκοπιά της καπιταλιστικής σταθεροποίησης, σήμερα έχει λιγότερη σημασία ο θεωρητικός και πολιτικός προβληματισμός για την επιλογή ανάμεσα στη «Θεραπεία Σοκ ή Ηπια Προσαρμογή», για το «μίγμα» διαχείρισης της αντεπανάστασης αμέσως μετά την επικράτησή της, αφού ο κύκλος της αντεπανάστασης έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Βέβαια υπάρχει η σοσιαλιστική Κούβα, όπου τα τελευταία χρόνια προωθούνται μέτρα που ενισχύουν την παρουσία του κεφαλαίου και αδυνατίζουν τη σοσιαλιστική ιδιοκτησία, τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, ζήτημα για το οποίο το ΚΚΕ αναπτύσσει δημιουργικό διάλογο με το ΚΚ Κούβας.

Πέραν αυτής της εξέλιξης, θα λέγαμε ότι η θεωρητική και πολιτική διερεύνηση του «μίγματος» διαχείρισης της αντεπανάστασης ενισχύεται προς όφελος της «ήπιας προσαρμογής», σε συνθήκες γενικευμένης, συγχρονισμένης κρίσης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας.

Σε αυτές τις συνθήκες το «κινέζικο» μίγμα διαχείρισης φαντάζει ως πιο αποτελεσματικό, αν και στην πραγματικότητα δεν είναι «ήπιο» για τις εργατικές και λαϊκές μάζες, αλλά δικαιολογείται μόνο από την ιστορικότητα στην καπιταλιστική ανάπτυξη της Κίνας. Η οικονομία της Κίνας θα βρεθεί μπροστά στο ξέσπασμα οικονομικής κρίσης υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, σημάδια της οποίας είναι ήδη έκδηλα. Είναι βέβαιο ότι η εκδήλωση τέτοιας κρίσης θα επιφέρει κρίση και στο πολιτικό της σύστημα, στο κυβερνητικό κόμμα, που ήδη περικλείει μια από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις: Τυπικά αυτοπροσδιορίζεται ως Κομμουνιστικό Κόμμα, ενώ ουσιαστικά είναι αστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Εκ των πραγμάτων υπάρχει μεγάλη γκάμα αναλογίας στη δοσολογία μεταξύ φιλελευθεροποίησης των αγορών και κρατικών-διακρατικών παρεμβάσεων στις αγορές (από αυτό των ΗΠΑ του προέδρου Ομπάμα μέχρι εκείνο της Κίνας). Παρά την ποικιλία της δοσολογίας, καμιά δεν αναιρεί την εκμεταλλευτική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τη γενική τάση απαξίωσης της εργατικής δύναμης στις πιο ώριμες καπιταλιστικές κοινωνίες, την ένταση των αντιθέσεων μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων, μεταξύ καπιταλιστικών κρατών για το μοίρασμα των αγορών, τις αλλαγές στο συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών δυνάμεων λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης, σε τελευταία ανάλυση την όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, την όξυνση της αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και στην ατομική ιδιοποίηση του αποτελέσματός της.

Αυτές οι βαθιές αντιθέσεις του καπιταλισμού δεν αναιρούνται από τη νίκη του απέναντι στο σοσιαλισμό στο τέλος του 20ού και στις αρχές του 21ου αιώνα. Η διάλεξη που ακολουθεί αναπτύσσει γιατί αυτή η νίκη είναι ιστορικά προσωρινή, παρά την τεράστιου μεγέθους αρνητική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων της ταξικής πάλης, της πάλης μεταξύ καπιταλισμού - σοσιαλισμού που επέφερε.

Η ΚΟΜΕΠ δημοσιεύει απομαγνητοφωνημένη τη διάλεξη και τη συζήτηση που ακολούθησε με τους φοιτητές.

Κρυστάλλινες Κομματικές Θέσεις

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Τεύχος: 2008 Τεύχος 4

του Ελισαίου Βαγενά

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο ενεργειακός «πόλεμος»1 ανάμεσα στις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την ΕΕ, είναι αναπόσπαστα δεμένος με το συνολικότερο «κουβάρι» των αντιθέσεων ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η εξασφάλιση των ενεργειακών πηγών, ο έλεγχος των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας αποτελεί βασική προϋπόθεση για την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων, μέσω της ανάπτυξης της βιομηχανίας, των κατασκευών, του εμπορίου κλπ. και σαφώς συνδέεται με τον ανταγωνισμό για τον έλεγχο των αγορών, την κατάκτησή τους, την «απόσπαση» νέων μεριδίων.

Τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες μιας νέας όξυνσης που σχετίζεται με την αλλαγή του παγκόσμιου συσχετισμού δύναμης, την εμφάνιση στο προσκήνιο και άλλων ισχυρών οικονομικών δυνάμεων, όπως της Ρωσίας, η αστική τάξη της οποίας διεκδικεί μια τέτοια θέση στις παγκόσμιες εξελίξεις, που να αντιστοιχεί στην αυξανόμενη οικονομική και στρατιωτική ισχύ της.

Η διαπάλη αυτή, που εξελίσσεται σε πολλά πεδία, είναι ιδιαίτερα έντονη στα ζητήματα που αφορούν το διεθνές δίκαιο, τους διεθνείς οργανισμούς, όπου η Ρωσία ανοιχτά καταγγέλλει τις ΗΠΑ για τη χειραγώγηση του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών. Οχι τυχαία, αφού ο έλεγχός τους μπορεί να κρίνει σημαντικότατα ζητήματα, όπως π.χ. ο επικείμενος καθορισμός των συνόρων στην Αρκτική, δηλαδή το μοίρασμα του τεράστιου ενεργειακού και φυσικού πλούτου της και του ελέγχου των νέων δρόμων επικοινωνίας.