Το άγαλμα του
Λένιν στη Συμφερούπολη της Κριμαίας
Σε αυτή την ανάρτηση θα σχολιάσουμε, αφού παραθέσουμε
δίπλα δίπλα, τις προχθεσινές ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ για τις πρώτες
αντι-κομμουνιστικές ενέργειες της φιλο-ευρωπαϊκής και φιλο-αμερικανικής,
φασιστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας. Θα το κάνουμε αυτό, μόνο και μόνο για να
αναδείξουμε τη διαφορά ανάμεσα στο κόμμα που εφαρμόζει την επιστημονική θεωρία
του μαρξισμού-λενινισμού και σε ένα κόμμα που περιορίζεται σε ευχολόγια -γιατί
είναι φύσει οπορτουνιστικό- στην ‘ανάλυση’ μίας κατάστασης που
μυρίζει μπαρούτι και
δείχνει πως θα επηρεάσει τις ζωές όχι μόνο των Ουκρανών αλλά γενικότερα της
περιοχής της Ευρώπης. Αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα σε ένα εργατικό κόμμα
και σε ένα κόμμα της αστικής τάξης.
Για να το θέσουμε και με όρους
διαλεκτικής, από τη μία έχουμε την -ψευδή και επιφανειακή- αφηρημένη ανάλυση μιας κατάστασης, η
οποία στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο ρηχό επιχείρημα ότι για όλα φταίει η ‘δικτατορία’
και οι αυθαιρεσίες του Γιανουκόβιτς, χωρίς ταξική ανάλυση και χωρίς καμία
αναφορά στον ιμπεριαλισμό ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Από την άλλη
έχουμε την οριστική, διαλεκτική ανάλυση της
κατάστασης στην Ουκρανία, που δεν μπορεί να αποδοθεί στην προκειμένη περίπτωση
χωρίς αναφορά στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που τσακίζουν τον Ουκρανικό λαό,
χωρίς αναφορά στη δικτατορία της αστικής τάξης, δηλαδή τον καπιταλισμό, η οποία
ευθύνεται για τα δεινά όχι μόνο του ουκρανικού αλλά και του ρωσικού και των
λαών της Ευρώπης. Ξεκινάμε παραθέτοντας αυτούσια την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Π.Γ. του
ΣΥΡΙΖΑ, συζήτησε αναλυτικά σε συνέχεια προηγούμενων ανακοινώσεων του κόμματος,
για την κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ουκρανία.
Η Ουκρανία
διαλύεται ως κρατική οντότητα. Ο λαός
της βιώνει εδώ και χρόνια μια διαρκή φτωχοποίηση και εξαθλίωση, αποτέλεσμα των
πολιτικών του διεφθαρμένου και αυταρχικού καθεστώτος Γιανουκόβιτς, ενώ η στάση της Ε.Ε. και της
Ουάσιγκτον ενθαρρύνει κάθε ενέργεια που προσβλέπει στην αποσταθεροποίηση της
χώρας, στηρίζοντας ταυτόχρονα, έμμεσα ή άμεσα, τις πιο ακραίες νεοναζιστικές
και εξτρεμιστικές ομάδες, που σήμερα διαπραγματεύονται ισχυρές θέσεις στην λεγόμενη «κυβέρνηση εθνικής
ενότητας». Η ενθάρρυνση νεοφασιστικών
δυνάμεων και η ανοχή στη βίαιη κατάλυση στοιχειωδών πολιτικών και
μειονοτικών δικαιωμάτων στην Ουκρανία από την πλευρά των κυρίαρχων δυνάμεων της
ΕΕ, συνιστά ανησυχητική ακραία
κλιμάκωση της μέχρι τώρα στάσης των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ απέναντι
σε αντιδημοκρατικές αποφάσεις χωρών-μελών της (Βαλτικές χώρες, Ουγγαρία κλπ),
που απαγορεύουν την ελεύθερη δράση κομμουνιστικών κομμάτων, αλλά και προωθούν
την κατάργηση μειονοτικών δικαιωμάτων.
Μετά τις
τελευταίες εξελίξεις η Ουκρανία προσφέρεται ακόμη περισσότερο για λεηλασία από
ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και αδηφάγα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα, ενώ οι
γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αντιθέσεις δημιουργούν τεράστιους κινδύνους για
την ειρήνη στη καρδιά της Ευρώπης.
Η Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει τις βάρβαρες και
δολοφονικές νεοναζιστικές επιθέσεις σε βάρος κομμουνιστών, εβραίων και
δημοκρατών πολιτών στη χώρα, την
καταστροφή μειονοτικών σχολείων, αντιφασιστικών και ιστορικών μνημείων, την
ρητή και κατηγορηματική απαγόρευση μειονοτικών γλωσσών και δικαιωμάτων στη
χώρα, με τα πρόσφατα νομοσχέδια που ψήφισε, αφαιρώντας βασικά συνταγματικά
δικαιώματα του ελληνισμού της διασποράς αλλά και ουκρανών ελληνικής καταγωγής.
Καταγγέλλουμε
ως αντιδημοκρατική εκτροπή την απαγόρευση του Κ.Κ. Ουκρανίας, τον εμπρησμό των
γραφείων του στο Κίεβο και σε άλλες πόλεις, όπως επίσης και το πογκρόμ και τη
διαπόμπευση που έχει εξαπολυθεί ενάντιων των μελών και φίλων του. Εκφράζουμε την ουσιαστική αλληλεγγύη μας, μαζί με τις αριστερές
δυνάμεις της Ευρώπης, και θα αναλάβουμε κάθε αναγκαία πρωτοβουλία στην Ελλάδα
και στην Ευρώπη ώστε να διασφαλιστεί η εδαφική ακεραιότητα και η ειρήνη στη
Ουκρανία, στη βάση των αρχών της καταστατικής χάρτας του ΟΗΕ. Θα δουλέψουμε ενεργά
για την απομόνωση του νεοναζισμού και των εγκληματικών στοιχείων στην Ουκρανία, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μια
δεύτερη τραγωδία κτυπά την καρδιά της Ευρώπης.
Ως προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε. η Ελλάδα, αντί να προχωρήσει σε ενέργειες που θα δρομολογούσαν την κοινωνική και
οικονομική δικαιοσύνη, την διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και την ασφάλεια όλων των πολιτών της,
συμπεριλαμβανόμενων και των 100.000 ελλήνων της διασποράς, πράττει ό,τι είναι δυνατό ώστε το μοναδικό
«φάρμακο» για την Ουκρανία να είναι το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ για μια νέα
«συνταγή εξαθλίωσης» για τον λαό της. Αλήθεια, πόσο ισχυρή είναι πια η
πολιτική εξάρτηση και η διαπλοκή της κυβέρνησης με τους δανειστές ;
Η σημερινή
ελληνική μνημονιακή κυβέρνηση πρωτοστάτησε στην νομιμοποίηση του σημερινού status quo στην
Ουκρανία. Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Βενιζέλος οφείλει να αφουγκραστεί τις βάσιμες
φοβίες και αγωνίες του ελληνισμού στην Ουκρανία, να δράσει ανάλογα και να πάψει
να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για μικροπολιτική. Ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση να πράξει τα αυτονόητα:
1. Να μην
ανεχθεί μια κυβέρνηση στην Ουκρανία που παίζει με τη φωτιά, την ανομία, την βία
και τον νεοναζισμό.
2. Να ανακαλέσει
τον έλληνα πρεσβευτή στο Κίεβο για διαβουλεύσεις, και να πάρει όλα τα αναγκαία,
διπλωματικά, νομικά και θεσμικά μέτρα για την προστασία την ελληνικής
μειονότητας στην Ουκρανία, η οποία έχει πάψει να προστατεύεται από την πρόσφατη κατάργηση του συντάγματος της χώρας.
3. Να πράξει
ό,τι είναι δυνατό σε νομικό, διπλωματικό και θεσμικό επίπεδο, ώστε ο κυρίαρχος
λαός της Ουκρανίας, χωρίς ξένους προστάτες και επεμβάσεις, σε συνθήκες ειρήνης
και δημοκρατίας, να αποφασίσει για το δικό του μέλλον. Η ειρήνη είναι η βασική
προϋπόθεση, προκειμένου οι λαοί της Ευρώπης να οικοδομήσουν ένα διαφορετικό
μέλλον, χωρίς ζώνες επιρροής και στρατιωτικές αντιπαραθέσεις.
Βλέπουμε πως, ευθύς εξαρχής, ο ΣΥΡΙΖΑ ασπάζεται την
θέση της ΕΕ και των ΗΠΑ πως η φτωχοποίηση και η εξαθλίωση του ουκρανικού λαού
είναι αποτέλεσμα των πολιτικών του αυταρχικού και διεφθαρμένου καθεστώτος
Γιανουκόβιτς. Όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου για την κρίση δεν
έφταιγε ο καπιταλιστικό τρόπος παραγωγής που οδηγεί νομοτελειακά σε κρίσεις
υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης, αλλά το ‘βαθύ κράτος’ και η διαφθορά,
σύμφωνα με το μύθευμα της ελληνικής σοβιετίας. Έτσι και στην Ουκρανία τα ανάγουμε όλα στον υποκειμενικό παράγοντα και
ούτε λέξη για τα αντικειμενικά αδιέξοδα του καπιταλισμού και τον αιμοβόρο
χαρακτήρα του ανώτατου σταδίου του, ιμπεριαλισμού. Εδώ βρίσκεται το ζουμί.
Γιατί από εκεί και πέρα, στην ‘ανάλυση’ της κατάστασης της Ουκρανίας από το
ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινάνε ερωτήματα τα οποία δεν μπορεί να απαντήσει.
Γιατί ενθαρρύνονται οι νεο-φασίστες; Από ποιον ενθαρρύνονται;
Δεν είδανε μήπως τις φωτογραφίες των τριών ισχυρών της νέας
ουκρανικής κυβέρνησης (Αρσένι Γιατσένιουκ, Όλεχ Τιαγκνιμπόκ, και
Βιτάλι Κλίτσκο) με την πρώην
υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις, τον Αμερικανό γερουσιαστή και υποψήφιο για την προεδρία
των ΗΠΑ, Τζον ΜακΚέιν, και
την Άνγκελ Μέρκελ, αντίστοιχα; Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ
αναφέρεται στην ενθάρρυνση νεοφασιστικών δυνάμεων από τις κυρίαρχες δυνάμεις
της ΕΕ, αλλά μένει στο να την χαρακτηρίσει ως ανησυχητική ακραία
κλιμάκωση της μέχρι τώρα στάσης τους. Για το ότι η ΕΕ παρέχει κάλυψη σε αυτές τις οργανώσεις, γιατί αυτό
υπηρετεί τα συμφέροντά της, τσιμουδιά.
Οι
αντι-κομμουνιστικές επιθέσεις καταδικάζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά πού οφείλονται;
Δεν οφείλονται στο φασισμό που γεννά νομοτελειακά ο καπιταλισμός βρίσκεται σε
κρίση, όταν η αστική τάξη χάνει τα μπόσικα; Θα δουλέψει ενεργά, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ,
για να την απομόνωση του νεο-ναζισμού. Πως; Με ποιον τρόπο, αν δεν καταλάβεις
την ρίζα του; Με ποιον τρόπο, αν δεν καταλάβεις πως δεν είναι η δικτατορία του
Γιανουκόβιτς που γεννά φασίστες. Είναι η δικτατορία της αστικής τάξης.
Η
ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την Ουκρανία είναι απόδειξη πως αν η κοινή ρίζα του
ιμπεριαλισμού (ως ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού), φασισμού και
αντι-κομμουνισμού δεν γίνει κατανοητή, τότε το μόνο στο οποίο περιοριζόμαστε
είναι ευχολόγια και ψευδαισθήσεις για τάχαμου λύσεις εντός ΕΕ. Γι αυτό
καταλήγει η ανακοίνωση στα τρία τελευταία ευχολόγια να γίνει οτιδήποτε δυνατό
σε νομικό, διπλωματικό, επίπεδο για να αποφασίζει ο λαός της Ουκρανίας σε
συνθήκες ειρήνης και δημοκρατίας. Λες και ο ουκρανικός λαός δεν είχε αποφασίσει
σε συνθήκες ‘δημοκρατίας’ πριν την επέμβαση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων της
ΕΕ και των ΗΠΑ με στόχο την αποσταθεροποίηση.
Αλλά,
ο ΣΥΡΙΖΑ, φύσει οπορτουνιστικό κόμμα, θέλει να είναι και με τον αστυφύλαξ και
με τον χωροφύλαξ. Καταδικάζει μεν τον φασισμό και τον αντι-κομμουνισμό, αλλά
για τον εγκληματικό ρόλο της ΕΕ και των μονοπωλίων, τσιμουδιά. Γίνεται, όμως, να ανατραπεί ο
φασισμός, το γέννημα-θρέμμα του ιμπεριαλισμού, με ευχολόγια; Γίνεται χωρίς πάλη
για την ανατροπή του καπιταλισμού και πάλη για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση; Χωρίς
ταξική ανάλυση του ιμπεριαλισμού ως ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού; Χωρίς
ανασυγκρότηση του ταξικού;
Παραθέτουμε, τώρα, την ανακοίνωση
του ΚΚΕ, χωρίς σχολιασμό.
Το ΚΚΕ
καταδικάζει τις ξένες επεμβάσεις στα εσωτερικά της Ουκρανίας. Καταγγέλλει τις
τρομοκρατικές διώξεις και απειλές σε βάρος του ουκρανικού λαού, των
μειονοτήτων, των κομμουνιστών της Ουκρανίας που φτάνουν μέχρι σε σημείο ανοικτών
πολιτικών διώξεων και προσπάθειας απαγόρευσης του ΚΚ Ουκρανίας και του
«κόμματος των Περιοχών». Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους κομμουνιστές και το λαό της
Ουκρανίας και καλούμε τον ελληνικό λαό να σταθεί απέναντι σε κάθε απόπειρα
απαγόρευσης της δράσης των κομμουνιστών, περιορισμού των λαϊκών δικαιωμάτων και
διαστρέβλωσης της ιστορίας για την πάλη των λαών ενάντια στο φασισμό.
Η αλλαγή
κυβέρνησης στην Ουκρανία δε συνιστά ούτε «ανατροπή», ούτε σηματοδοτεί κάποια
αλλαγή πολιτικής υπέρ του ουκρανικού λαού. Η
νέα ουκρανική κυβέρνηση συγκροτείται από αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις και
εκπροσώπους τμημάτων της ουκρανικής ολιγαρχίας, όπως η Τιμοσένκο, που απέκτησαν
πολιτική και οικονομική ισχύ μέσα από τη λεηλασία του λαϊκού πλούτου και της
σοσιαλιστικής σοβιετικής κληρονομιάς. Αναρριχήθηκαν στην εξουσία με τη στήριξη
των ΗΠΑ και της ΕΕ, για την προώθηση των δικών τους γεωπολιτικών σχεδιασμών. Η
ελληνική κυβέρνηση έχει σοβαρότατες ευθύνες, διότι και με το ρόλο της ως
προεδρεύουσας της ΕΕ, στήριξε αυτή την παρέμβαση στα εσωτερικά της Ουκρανίας.
Στο πλαίσιο
της νέας ουκρανικής κυβέρνησης ενεργό
ρόλο αναλαμβάνουν και ένοπλες ναζιστικές οργανώσεις και κόμματα, απόγονοι
συνεργατών των SS, που
τρομοκρατούν τον ουκρανικό λαό, τους μειονοτικούς πληθυσμούς, σπέρνουν το
εθνικιστικό διχαστικό δηλητήριο και τον αντικομμουνισμό, βεβηλώνουν τα
σοβιετικά και αντιφασιστικά μνημεία.
Οι εξελίξεις
στην Ουκρανία αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι οι ναζιστικές οργανώσεις, όπως η ελληνική Χρυσή Αυγή, λειτουργούν ως
όργανα του συστήματος, του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε βάρος των
λαών. Αποδεικνύεται επίσης ο ψευδεπίγραφος «αντιφασισμός» και
«αντιρατσισμός» της ΕΕ, τα κροκοδείλια δάκρυα για την άνοδο του φασισμού στην
Ευρώπη, τη στιγμή που η ίδια η ΕΕ
παρέχει κάλυψη σε αυτές τις οργανώσεις, γιατί αυτό υπηρετεί τα συμφέροντά της.
Σήμερα είναι
απολύτως αναγκαίο και επίκαιρο ο ουκρανικός λαός να οργανώσει τη δική του ανεξάρτητη
πάλη ενάντια στην αστική τάξη της χώρας του και τις διάφορες ιμπεριαλιστικές
ενώσεις που τον οδηγούν σε ένα μακελειό με ανυπολόγιστες συνέπειες,
φτάνοντας ακόμη και στην ένοπλη σύγκρουση. Να απομονώσει τις
ναζιστικές-φασιστικές εγκληματικές ομάδες που αποτελούν το μακρύ χέρι των
ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Ο ουκρανικός
λαός ενωμένος, ανεξάρτητα από θρησκεία, γλώσσα ή εθνική καταγωγή, μπορεί να χαράξει
το δρόμο για το σοσιαλισμό, που αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική λύση στα
αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Διαθέτει άλλωστε την ιστορική
μνήμη που διδάσκει ότι στα χρόνια του σοσιαλισμού
οι λαοί και εθνότητες της Ουκρανίας και όλων των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ ζούσαν,
συμβίωναν και προόδευαν σε συνθήκες ειρήνης και ευημερίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα ανώνυμα σχόλια δεν δημοσιεύονται. Δεν δημοσιεύονται σχόλια τα οποία θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στην δική μας αντίληψη διαλόγου. Δεν γίνεται αποδεκτός αντικομμουνιστικός, φασιστικός, ρατσιστικός οχετός, καθώς και σχόλια προβοκατόρικου χαρακτήρα κάθε είδους. Οι διαχειριστές θεωρούν δικαίωμά τους την διαγραφή ή μη δημοσίευση οποιουδήποτε σχολίου κατά την κρίση τους και χωρίς υποχρέωση περαιτέρω εξηγήσεων.