Περί βίου λιτού

Και τώρα που η κυβέρνηση ‘εθνικής σωτηρίας’ κατάφερε το ‘ακατόρθωτο’, δηλαδή την παράταση της ‘δανειακής σύμβασης’, μπορούμε να εστιάσουμε στην έννοια του λιτού βίου, αυτού που θα συνοδεύσει τον ‘θρίαμβο’ της ‘κατάργησης’ της λιτότητας. Ας δούμε πώς αυτή η αρχή του λιτού βίου, έχει αρχίσει να προωθείται, πριν από τον κ. Βαρουφάκη, από τους διανοουμένους της ‘αριστεράς’ και των ‘αμεσοδημοκρατικών κινημάτων’. Θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τη σχέση του ‘λιτού βίου’ με την έννοια της ‘αποανάπτυξης’, η οποία προωθεί μια ιδεαλιστική και αντι-μαρξιστική αντιμετώπιση της κρίσης, εστιάζοντας στις σχέσεις κατανάλωσης, και ως εκ τούτου συσκοτίζει τον καθοριστικό ρόλο των σχέσεων παραγωγής, και μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματικό ιδεολογικό στήριγμα της (καπιταλιστικότατης) ‘ανάπτυξης’ που μας περιμένει..

Περί σοσιαλφασισμού

''Ο λαός, το λαϊκό κίνημα ας επαγρυπνούν!''

Δεν μάχεται ένα κόμμα... ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ... δεν είναι κομματικοί αγώνες αλλά αγώνες για την περηφάνια ενός έθνους και για την αξιοπρέπεια των πολιτών του... όσοι ευελπιστούν για την αποτυχία είναι Ανθέλληνες!!!

Τάδε έφη Ζωή Κωνσταντοπούλου, στο λογαριασμό της στο facebook, και ενώ οι συγκεντρώσεις ‘εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας’ και αφηρημένης κυβερνητικής στήριξης χωρίς συγκεκριμένα αιτήματα συνεχίζονταν. Εξάλλου, στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης, ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς αναφέρθηκε σε κυβέρνηση ‘εθνικής σωτηρίας’, και έκανε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε μνημόνιο και δανειακή σύμβαση. ‘Το μνημόνιο ήταν μια καταστροφική επιλογή’, είπε. Φανταζόμαστε δεν ισχύει το ίδιο και για την δανειακή σύμβαση, τα χρήματα από την οποία πήγαν κατευθείαν στις τσέπες ευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών, ώστε να ξεφορτωθούν τα ομόλογα επί του δημόσιου χρέους. Το τελευταίο πέρασε σε οργανισμούς και κράτη μέλη της ΕΕ, και το πληρώνουν οι λαοί τους. Και το χρέος αυτό θα συνεχίσει να το πληρώνει ο ελληνικός λαός, όπως φαίνεται καθώς το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι αίτημα παράτασης της δανειακής σύμβασης.

Ο ‘εκκεντρικός μαρξισμός’ του κ. Βαρουφάκη

Όχι ‘μαρξισμός’ αλλά ‘εκκεντρικός μαρξισμός’

Ο νέος υπουργός Οικονομικών το είπε ξεκάθαρα στην περιβόητη συνέντευξη στο BBC, αλλά ο αποχαυνωμένος μικροαστός κοιτούσε το δάχτυλο (εν προκειμένω την απουσία γραβάτας). Είπε πως η κρίση δεν είναι κρίση ρευστότητας (liquidity) αλλά είναι κρίση χρεοκοπίας (insolvency). Τι δεν μας είπε; Ότι αυτή η κρίση είναι καπιταλιστική. Ότι η ύφεση αυτή έχει προκληθεί από τις ενδογενείς αντιφάσεις του καπιταλισμού, και συγκεκριμένα από την αναρχία στην παραγωγής, τη διαρκή ανισορροπία ανάμεσα στην παραγωγή και τη ζήτηση, που παράγει κάθε είδους στρεβλώσεις όσο αναπτύσσεται η παραγωγική δύναμη του καπιταλισμού. Και η νέο-κεϋνσιανή πρόταση Βαρουφάκη-ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πρόταση διαχείρισης των αποτελεσμάτων της κρίσης και όχι μια πρόταση αντιμετώπισης των ριζικών αιτιών που οδήγησαν στην κρίση.

Παρόλαυτα ο κ. Βαρουφάκης, κυρίως στο εξωτερικό, παρουσιάζεται (ανάμεσα στα άλλα) σαν Μαρξιστής. Βέβαια αυτές τις μέρες έχουμε διαβάσει και ακούσει άλλα κι άλλα, όπως για παράδειγμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί το ξεκίνημα της διαδικασίας μαρασμού του κράτους, ότι ο Συνασπισμός στις αρχές του ’90 ήταν ένα κόμμα που ‘θα μπορούσε να έχει ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ’ (ειπωμένο από μεταμοντέρνο θιασώτη της ‘ενδεχομενικότητας’), καθώς και ότι η συνεργασία Τσίπρα και Καμένου είναι βγαλμένη από τον Φροϋδικό μύθο των πατροκτόνων αδερφών που τώρα όμως σκοτώνουν την τρόικα. Ο τόπος βρίθει από ψευτοδιαννοουμενίστικες αρλούμπες του μικροαστικού ακαδημαϊκού πανηγυριού που πλασάρονται ως καίριες αναλύσεις του φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ.

Το πεισματάρικο ταξικό περιεχόμενο

‘Η υποχρέωσή μου να σεβαστώ την καθαρή εντολή του ελληνικού λαού για τέλος της λιτότητας και επιστροφή σε μία αναπτυξιακή ατζέντα, σε καμιά περίπτωση δεν περιλαμβάνει τη μη εκπλήρωση των δανειακών μας υποχρεώσεων απέναντι στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ’.

Το ταξικό περιεχόμενο είναι πεισματάρικο και δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από μεγαλόστομες κουβέντες και υποσχέσεις ειπωμένες με στυλ, ούτε κάτω από ενδυματολογικές αλλαγές (αν ήταν έτσι τον ‘γραβατωμένο’ τον Λένιν τον ‘τρώει για πρωινό’ η ‘αριστερή μας κυβέρνηση’). Αν προσπαθήσουμε να δούμε πίσω από τις επουσιώδεις αλλαγές ύφους στην άσκηση της εξουσίας  θα δούμε ότι αυτό που ευαγγελίζεται και προσπαθεί να επιτύχει η ‘κυβέρνηση Αριστεράς’ είναι ουσιαστικά η αλλαγή στη μορφή διαχείρισης των αποτελεσμάτων της κρίσης. Από τις δηλώσεις του στην παραλαβή του Υπουργείου, ο Υπουργός Οικονομικών είχε πει πως θα συναντηθεί με τους Ευρωπαίους ομόλογούς του ώστε να συζητήσουν ‘το μεγάλο πρόβλημα επενδυτικού ελλείμματος που χαρακτηρίζει την Ευρωζώνη στο σύνολό της’, έχοντας στόχο ένα ‘πανευρωπαϊκό New Deal, το οποίο θα οδηγήσει την Ευρώπη στην επανεκκίνηση’. Είναι κρίσιμης σημασίας για τον λαό να αντιληφθεί τι σημαίνει ουσιαστικά αυτή η ‘αλλαγή’, η οποία, ακόμα και αν πραγματοποιηθεί, θα είναι μια αλλαγή ποσοτική και όχι ποιοτική, καθώς κρύβει μέσα της το ίδιο ταξικό και αντιλαϊκό περιεχόμενο.

Η μαγεία του αστικοδημοκρατικού ‘περάσματος στο σοσιαλισμό’

Ή πώς οι αγανακτισμένοι έγιναν ικανοποιημένοι

Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δείγμα της -ευεργετικής για τους αστούς- λειτουργίας ενσωμάτωσης του λεγόμενου ‘ευρωκομμουνισμού’, της νέας δηλαδή σοσιαλδημοκρατίας. Όσο περνά ο καιρός θα γίνονται όλο και πιο εμφανείς οι καταστροφικές συνέπειες που είχε για το εργατικό κίνημα η απόρριψη των αρχών του μαρξισμού-λενινισμού μέσω του αντιδραστικού αυτού ιδεολογικού ρεύματος που αποκαλούμε ευρωκομουνισμό. Με αφορμή την χθεσινή πρώτη (καθώς απ’ ότι φαίνεται θα ακολουθήσουν και άλλες) φιλοκυβερνητική συγκέντρωση ‘εθνικής στήριξης και υπερηφάνειας’ στο Σύνταγμα, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια ερμηνεία του φαινομένου αυτού που δίνει ανάσες οξυγόνου στη σάπια δικτατορία της αστικής τάξης, αποπροσανατολίζοντας μερίδα και του εργαζομένου λαού.